Over Jules

Introductie Jules

Mijn hele leven als psychiater heb ik al met veel plezier gesproken over het prachtige vak wat psychiatrie heet maar eigenlijk ook wat mensen drijft. Mijn vak heeft een prachtige eigenschap dat het enerzijds gaat over psychiatrische stoornissen maar anderzijds alles te maken heeft met de essentie van het leven. Het brein, met zijn oneindige mogelijkheden, is in staat om het leven fantastisch te maken maar ook om hopeloos de weg kwijt te raken. Dit heeft me altijd geïntrigeerd. Zoals we eigenlijk al lang weten is er geen definitief boek over de zin van het leven of bijvoorbeeld goed leven of geluk. Want daar moet psychiatrie uiteindelijk over gaan. Desondanks is er heel veel over te vertellen en heel boeiend om daar verhalen over uitwisselen.

Is het begin van je opleiding tot psychiater moet iedere psychiater 50 sessies bij een ervaren ouwe rot ondergaan om te weten hoe het is om aan de andere kant van de toonbank te zitten en ondertussen wat uitgebreider aan zelf onderzoek te doen. Mijn leertherapeut, een grijze oude analyticus, had het telkens maar over de ‘eagerness to know’.  Toen snapte ik het niet zo waarom hij daar voortdurend op terug kwam, maar inmiddels begrijp ik het heel goed. De absolute noodzaak van interesse. Interesse is datgene wat de mens telkens weer vernieuwd, leidt tot het aangaan van nieuwe avonturen en tot verbinding met anderen. En daar gaat het bij mensen toch voor een heel groot gedeelte over. Wij willen samenleven en ons verbonden voelen met de ander. Deze noodzaak van verbinding is als, als groepsdier, instinctmatig opgedragen. En bron van vele uitdagingen maar ook van veel geluk.

Even een kleine introductie over mezelf zodat u weet vanuit welke ervaring ik spreek. Ik ben 63 jaar, heb twee kinderen, ben gescheiden en gelukkig met een nieuwe liefde, speel in een rockband, heb een paar boeken geschreven over complexe psychiatrie en behandel dagelijks complexe patiënten en geef daar al 25 jaar les over. Hou van geschiedenis, de interessantste beschouwing over ons menselijk handelen. Heb een moeilijke jeugd gehad en een leven met veel ups en downs, genoeg seks, drugs en rock and roll en heel veel spelen in bands. En ja: ik ben nu gelukkig. Hoe wonderbaarlijk allemaal.

Ik heb 12 jaar gewerkt al straatpsychiater bij het Rehab team in Amsterdam waarbij we zorg hebben verleend aan de verwarden op straat. Een geweldige tijd en daar heb ikmhet vak echt geleerd. Daarna heb ik vijf jaar een polikliniek annex clubhuis mogen opzetten van en voor mensen met een psychose, de Brouwerij gegeten ook in Amsterdam gevestigd. Hierna heb ik een aantal jaren bij zorgboerderij Bij Bram in Ameide gewerkt, weer met deze complexe doelgroep. Op dit moment werk ik bij Parnassiawaarbij mijn opdracht vooral het oplossen van vastgelopen behandelingen is. Bij al die werkplekken was het herstel van het sociale leven van de cliënten het belangrijkste doel. Waarbij ik al mijn creativiteit als psychiater kon inzetten om dat te bereiken.

In al deze jaren heb ik altijd als nevenfunctie het lesgeven uitgeoefend. Les aan hulpverleners die in deze zorg werken. Ik probeer dat is zo praktisch mogelijk in te richten ons gezegd dat men aan het eind van de dag voldoende munitie had om de volgende dag verder te kunnen spreken met hun patiënten. Praktisch, concreet en zonder wetenschappelijke rimram. Hier nog even een opmerking over: hoewel ik geloof dat wetenschap geweldig kan zijn meen ik dat deze, zoals die nu wordt uitgevoerd, nagenoeg geen bijdrage levert aan betere zorg in de psychiatrie. Het meest spijtige daarvan is dat er weinig aandacht is voor ons prachtige ambacht. Daar zal deze podcast over gaan.

Wat kan U verwachten? Alle eerst wil ik mijn 25 jaar ervaring in directe patiëntenzorg met u delen. Ik heb dit werk met ongelofelijk veel plezier gedaan daar en veel meegemaakt en ook veel geleerd. Ik heb fouten gemaakt, ben ten onder gegaan en mijn overwinningen geproefd. Deze ervaring wil ik graag delen met de luisteraars die werken in de zorg.

Dus een flink deel van de podcast zal gaan over praktische do’s en don’t’s in deze zorg. Het sluit ook aan bij de drie boeken die ik heb geschreven: Bemoeizorg, In gesprek met Psychose en In gesprek met Psychose deel twee. Al deze boeken proberen aanbevelingen en waarschuwingen voor de uitvoerende hulpverlener te geven. Maar de podcasts zijn ook bestemd voor anderen die direct met deze mensen te maken hebben, zoals familie, politie, advocaten, woonbegeleiders, rechters, maatschappelijk werkers en zeker ook de cliënten. Ik zal veel vertellen over patiënten die ik heb mogen behandelen.

Deze podcast wil alle eerst vooral educatief zijn. Ik bespreek wat is er gaande is in de psychiatrie en we beginnen natuurlijk bij de diverse ziektebeelden en wat je daaraan zou kunnen doen. We zullen het ook hebben over zorgelijke ontwikkelingen. Zoals misdiagnostiek en te veel denken in hokje en richtlijnen. Naast deze inhoudelijke besprekingen wil ik het ook gaan hebben over hoe de psychiatrische verhoudt in de maatschappij. Er is veel misverstand over bijvoorbeeld verwarden. En waar mag de psychiatrie nu verantwoordelijk voor gehouden worden? En moeten we misschien maar minder gaan doen? Allemaal vragen die te maken hebben met dingen als beleid en visie op onze samenleving. Later wil ik ook wel wat reflectie geven over wat er in het nieuws naar voren komt en misschien wat beschouwingen over hoe deze maatschappij te maken heeft met psychologie. En deze is immers overal waar de mens ook is. Maar vooral: praktisch, wat kritisch en een vleugje humor. Veel plezier!

Jules Tielens

12-02-2024